نام حـسین را که نـوشتـم قـلم گریست            اول قـلم گریست سپس دفترم گریست

هر چند باعث همۀ گریه ها (غـم) است            اما همین که داغ تو را دید غم، گریست

با ارزش است پیش تو و مادرت حسین            آن چشمها که از غم تو دم به دم گریست

اشکی نداشت چشم من از کثرت گناه            آن را به حق فاطمه دادم قسم، گریست

خوشبخت آن که بین حسینیه گریه کرد            خوشبخت تر کسی که میان حرم گریست

گوشه به گوشه کرببلا روضه های توست            اینگـونه بود زائـر تو هر قـدم گریست

یک قطره اش شفاعت یوم الورود ماست            چشمان ما برای تو با این رقم گریست

در روز حشر حسرت بسیار می خورد            هر کس که در مصیبت ارباب کم گریست